همدلی
مهمترین ابزارهای همدلی عبارتند از:
1. شناختن مخاطب خود و پذیرفتن او همان طور که هست؛
2. شناختن زبان ارتباطی؛
3. گوش دادن فعال؛
4. پرسیدن این سؤال از خود که “اگرمن چنین وضعیتی را تجربه می کردم، چه احساسی داشتم؟
تفاوت همدلی با هم احساسی
همدلی، هم حسی کردن نیست . همدلی فقط درک کردن احساس و هیجانهای مخاطب است . یعنی شما زمانی که با کسی همدلی می کنید فقط اجازه ابرازاحساسات به او می دهید تا فضای حسی او را درک کنید اما خودتان اسیر همان عواطف و احساسات نم یشوید.
همدلی از همزبانی بهتر است
همدلی یعنی از دل دیگران با خبر شدن . همدلی به فرد این امکان را می دهد که بتواند احساسات و حالات دیگران را بفهمد . برای آنکه با کسی همدلی کنید لازم نیست حتماً به او کمکی بکنید یا باری از دوش او بردارید، فقط کافی است نشان بدهید که از دل او باخبرید و احساس او را می فهمید. برای اینکه بتوانیم همدلی را بهتر درک کنیم ابتدا باید شباهت ها و تفاوتها را بشناسیم. در یک موقعیت ممکن است که من و طرف مقابل احساسات مشابه داشته باشیم.
(اگر مربی من جلوی هم تیمی ها منو تحقیر می کرد ناراحت می شدم؛ پس اگر من هم بازیکنم را جلوی دیگران تحقیر کنم ناراحت می شود و اعتماد به نفسش را از دست می دهد . اگر کسی بی اجازه از وسایل شخصی من استفاده کند عصبانی می شوم، پس...)
ممکن است یک موقعیت در من احساساتی را بوجود بیاورد، اما همان موقعیت در نفر دیگر احساس دیگری رابوجود بیاورد.
این تغییر بدلیل متفاوت بودن تفسیر افراد از آن موقعیت است که خود این تفسیر تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله تجربیات گذشته، ارزشهای شخصی، ویژگیهای فردی، قومی، فرهنگی، حالات خلقی، و جسمی در آن لحظه و... می باشد. بنابراین ممکن است انتقاد مربی یا کاپیتان در حضور دیگران یک نفر را عصبانی، دیگری را افسرده یا غمگین سازد و برای کس دیگری اهمیت زیادی نداشته باشد.
بعضی موقعیت ها همیشه دو سویه است، یک نفر شاد، راضی، آرام، و دیگری غمگین، عصبانی، و افسرده؛ موقعیت هایی که در آن یک طرف برنده و دیگری بازندهاست از این گونه اند.
بنابراین ابتدا ما باید به این تفاوت ها و شباهت ها توجه کنیم، تفاوت های فردی و موقعیتی را در نظر بگیریم، به آنها احترام بگذاریم، و دقت کنیم که چگونه می خواهیم ذشنونده احساسات و اندیشه های آنها باشیم. همدلی یعنی توانایی ورود به دنیای فردی دیگر؛ اینکه به وضوح بتوانیم احساسات دیگران و معنی آن ها را درک کنیم و بتوانیم به روشی با دیگران ارتباط برقرار کنیم که آنها احساس کنند درک شده اند .
موانع همدلی عبارتند از:
1. انتقاد (همیشه فرصتهارا از دست میدی؛ موقع بازی حواست کجا بود ! ؟ و...)
2. بر چسب زدن (دست و پا چلفتی ! خیلی از خود راضیی ! بی مسئولیتی...)
3. ستایش همراه با ارزیابی (چون این بازی را بردی بازیکن خوبی هستی ود اگر تو این بازی امتیاز بگیریمیبرمت مسابقات...)
4. دائماً نصیحت کردن، راهنمایی کردن، و ارائه راه حل (قبلاً هم بهت گفته بودم شب قبل از مسابقه شام سبک بخور، زود بخواب و...)
5. اغراق کردن یا بزرگ کردن مشکل (دیگر این فرصت تکرار نمیشه یرای همیشه داغ این مدال به دلت میمونه و...)
